Bewustzijnsverruimend - Taboedoorbrekend - Grensverleggend
Op een heel gewone zaterdagmiddag rijd ik voorbij een woonblok aan de stadsrand van Maastricht. In die bekende buurt waar mijn kids jarenlang naar school gingen, dwaalt mijn blik van de weg af. Daar zie ik jou. Ik zie jou zonnen op een klapstoeltje voor het rijtjeshuis langs die drukke rijbaan.
"Mama," zei hij, "ik heb de ganse dag naar buiten gekeken op school. Gelukkig sneeuwde het."
Als ik door liefde word gedragen,
Bestaat er zoiets als een goed mens en een slecht mens? Ik dacht toen van wel. Ik denk nu van niet. Voor mij zijn er meer of minder geheelde mensen. Er zijn mensen die een gering trauma meedragen. Anderen kregen hun portie kwetsuur te verduren, zijn inmiddels met zichzelf aan de slag gegaan en genezen hierbij oude wonden. Ze...
Mijn dochtertje van vijf zei laatst: "Mama, ik heb verdrietjes in mijn oog." Zo lief, zei ze dat, zo zacht.
Het gevoel dat je er niet tussen past, is een rotgevoel. Mensen zijn van nature sociaal, willen zich verbonden voelen met anderen. Dat behoeft geen theorie.
Wat is het makkelijk om de ander in een negatief daglicht te stellen om op die manier zelf in een positief daglicht te komen. Wat als we voor een keer onze broze kant zelf aan het licht brengen in het thema verslaving door de schijnwerpers van de Verslavingszorg af te wenden naar onze eigen afhankelijkheid aan dingen. Wat vraagt het...
Ik zag ze gisteren. De blanke roma's van Zuid-Limburg. Op een steenworp van Heerlen, in ruïnes van wat ooit een magistraal landgoed is geweest en nu hun eigen dorp zou worden. Jonge kinderen op blote voeten met besmeurde gezichtjes onder een bos klittend haar. Tien en ongeletterd omdat lezen eigen keuze is. Krijsend in wilde gebaren, spelend hun...
Ik ben geen grijze muis. Ik heb lang genoeg geprobeerd het te zijn. Ik heb het opgegeven.
'Help me alsjeblieft met leven', was langgeleden een dwingende vraag aan mijn begeleider. Help me met leven in een leefstijl bedacht door een broeiend stel hersenen die robotiseert in steeds meer digitaal. Ik staar me blind door een virtuele bril naar een numerieke realiteit. Ik heb last van die welontwikkelde mondigheid kletsend in taal verbastert...
Hoe meer de jaren verstrijken hoe minder ik op zoek ga naar weetdingen. Ik bezoek minder vaak de bibliotheek aan boekenwijsheid die ik met de tijd verzamelde. Grote woorden van wereldwijde spirituele leiders neem ik tegenwoordig met een korreltje zout. Trainingen dichtbij en verderop zijn allemaal leerzaam. Therapie helpt me nog met het loswinden...
Willekeurig sla ik het boek open dat ik onlangs cadeau kreeg van een vriend.
