Woewaai, van de gierschijf af, liggen naast

Vooral als mensen in staat zijn hun Sapiens aard aan het licht te brengen - het aankijken om te beginnen - kan er een bewustzijnsshift plaatsvinden. Alles wat aan het licht komt, krijgt de kans om te transformeren. Zolang we ervoor wegvluchten, de schaduwkant in onszelf vermijden, blijven we rondjes draaien binnen hetzelfde straatje. Met de...

Je verzint het niet, ik heb vanochtend een mis bijgewoond. In een kerk, met een pastoor. Een vriend nodigde me uit om te komen luisteren naar het Gregoriaans koor waar hij deel van uitmaakt. Het beluisteren van een muziekstuk uit de Romeinse liturgie had mijn nieuwsgierigheid gewekt. Wat ik bij de voorstelling niet voorzag, was dat er die ochtend,...

Het is mijn grootmoeder aan vaderskant, inmiddels vijfennegentig, die mij onlangs vertelde over dit boek: 'Sapiens, een kleine geschiedenis van de mensheid', van Y.N. Harari. Op haar levenseinde is ze stellig overtuigd dat de mens tot in hart en nieren slecht is, tot in zijn diepste essentie, alleen maar duister. Het komt door DNA, vervolgt ze,...

Zeven jaar later kijk ik anders naar de tijd van dakloosheid, naar die periode van diepe armoede. Ik maakte de beweging van weerloze prooi naar eigenaarschap over mijn leven. De felle ervaringen uit het verleden vormden me mee tot de vrouw die ik nu ben. Af en toe vertel ik nog over wat toen gebeurde, al is het om...

Met de tijd die verstrijkt, merk ik dat 'de dingen' me niet minder raken, maar ongetwijfeld ja, halen ze me minder onderuit. Ik kan 'de dingen' beter laten gebeuren, ze laten voor wat ze zijn zonder alsmaar de drang te voelen te moeten ingrijpen. Er ontstaat in mij een soort van berusting over hoe 'de dingen' gaan. Ik leer ze...

Woorden die mijn eigen keuze overbrengen, houden me op mijn middenas. Ze zijn als de sterke stam van de appelboom die zijn takken buigt in het weggeven van haar appels zonder te ver verbuigen. Een stam geeft zichzelf niet weg. Een stam blijft overeind in die middenas. Een appelboom voelt zich nooit verplicht om appels te geven. Ik kies ervoor...

kibbelen om gelijk, klauwen naar prooi,

Dor is het vlak land van het beleerde, waar dogma het

In de schrijfles...op zijn stoel... verdoken in zichzelf. De leraar vertelt over Paul van Ostaijen. Ik bekijk de trekken van zijn gelaat. Ik hoor zijn verdriet muisstil zuchten, zie hoe tragedie rimpeltjes slaat in zijn huid. Ik luister naar de echo van heimwee in zijn hart. Het geruisloos jammeren klinkt oorverdovend stil, daar in het verborgene....

Ik wil bloot zijn en beginnen.

Die dag dat ik een telefoontje kreeg van de kunstacademie met de vraag of ik interesse had om als kunstmodel te poseren, twijfelde ik voor een keertje niet. Ik voelde duidelijk een 'Ja' weerklinken van diep in mijn onderbuik, daar waar de energie vrijuit stroomt. Vooraleer gedachten zich konden moeien in bedenkingen, stemde ik toe aan dat...

Er zijn gesprekken die het inwendig heelal opentrekken. Woorden die het ruim in jezelf doen open knallen. Zo wordt het sterrenstelsel in de kruin beschenen, de melkweg rond het hart geklaard, de zonnevlammen in het bekken aangezwengeld in een groeiend bewustzijn, mede vernieuwd door een verkwikkende voorjaarsenergie.

Op de luchthaven haveloze gezichten reizend naar ergens. Bestemming onduidelijk

Een grijze muizencultuur teelt grijze muizen. De minder gevoelige mens schijnt best te gedijen in muizenissen. De hoog gevoelige mens kan onmogelijk een muis zijn. Het heeft vooral last van muizenissen in het hoofd. Als je geen muis kan zijn in een grijze muizencultuur is aansluiting vinden nogal wat. Zeker als je uiterste best doet om als muis...

Muizen leven in grote aantallen bij elkaar. Muizen zijn groepsdieren die overal tegelijkertijd zijn. Ze leven een bedrijvig leven, praktisch en ongecompliceerd. Paradijsvogels zweven dromerig in de lucht. Met open vleugels vliegen ze door het leven. In rusten op een hoge tak schouwen ze over de wereld. Ze vullen de ruimte in een kleurige sfeer met...