Beste mevrouw de directeur.
Voordat ik voorgoed uitviel als leerkracht in het onderwijs werd ik overgeplaatst naar een andere school van de stichting waarvoor ik werkte. Ik weet nog hoe lyrisch ik was omdat de directeur deze keer een vrouw was en geen man. Ik verwachtte dat zij als vrouw mijn gevoeligheid beter zou begrijpen. Uiteindelijk bleek de vrouw meer man te zijn dan de man die eerder mijn schoolleider was geweest. Een illusie armer dat vrouwen uit zichzelf meer vrouwelijke energie uitstralen dan mannen, schreef ik mevrouw de directeur een afscheidsbrief die ik nooit verstuurde. In haar rol als baas had ze naar mijn inschatting weinig aan deze emotievolle bekentenis. Na een half jaar lees ik de brief nu zelf nog een keer met een glimlach. Ik lach omdat ondanks mijn totale uitputting toen, ik mijn zin voor humor nooit kwijtspeelde. Ondanks alles bleef ik hoofdzakelijk positief. Dat raakt me nu.
Beste mevrouw de directeur,
Ik moet u iets bekennen. Ik heb kwaaltjes die u mogelijk ontstellen. Ik ben heel wat. Uitzonderlijk gevoelig, behoorlijk onzeker, chronisch overprikkeld en dus makkelijk vermoeid. Is scoor hoog in piekeren en slaag cum laude als paniek-expert met een brein in een super-alert-standje aan waarvan de uitknop helaas nog zoek is. Mijn leven is veel geweest. Dat is dan dat.
Ik heb u ook iets heuglijk te vertellen. Ik heb aardigheden die u niet zo zullen beknellen. Ik ben heel wat. Buitengewoon meelevend, opvallend openhartig, volstrekt oprecht, behoorlijk diepgaand, ontzettend creatief, betamelijk vriendelijk en bovengemiddeld vindingrijk. Ik heb het goed voor met alles en iedereen. Ik ben sterk in organisatie want door de drukte in mijn hoofd heb ik ordening nodig in mijn bezigheden. Er is nog meer. Dat heb ik zelf nog te ontdekken. Talenten zat.
Het zijn mijn laatste weken als ondersteuner in het onderwijs van uw stichting. Het ging niet best voorbije tijd. Muurbloempjes staan nu eenmaal niet lang sterk voor de klas. Het wonderpilletje dat me maakt tot wat u wenst, is nergens te bekennen. Ik honger naar sensitief onderwijs met oog voor kunst, natuur en creatie. Wie weet komt dat ooit wel. Maar weet u, laten we voor nu voor even er nog een favorabele tijd van maken.
Want uiteindelijk is het dat wat ik in mijn hart als enige echt bevat. Samen een fijne tijd beleven met als doel het kind gezwind ontwikkelen tot wat het als meest bemint. Hoe mooi is dat! Bij het kind is waar tot op mijn laatste schooldag mijn goedgezinde lach zijn mag. Als dat het tot dan is, zonder al te veel bekommernis, dan is dat al heel wat.
Met oprechte groet,
Mademoiselle Marteaux