Gevoelige vrouw, omarm de man in jezelf.

'Ik ontmoet veel hooggevoelige vrouwen die het heel moeilijk vinden om grenzen te stellen, die vaak automatisch gevoelens oppikken van anderen, daarop inspelen en zich achteraf uitgeput voelen. Het gebeurt vaak al voordat je er erg in hebt. Het is alsof je spontaan versmelt met de ander en jezelf even helemaal kwijt bent. Hoe kun je dit voorkomen? Hoe kun je concreet je mannelijke energie omarmen en jezelf beter aarden en beschermen?'  Pamela Kribbe. Uit: De verboden vrouw spreekt. 

Deze alinea uit het boek: De verboden vrouw spreekt, van Pamela Kribbe, licht ogenblikkelijk de blinde vlek op die mij als HSP weerhoudt van succes. Rake zinnen die me in een reeks aha's doen beseffen dat een te goed mens het zoete toetje wordt van hebberige ego's. Vanuit een hoogontwikkeld inlevingsvermogen stelt een HSP de wensen van de ander voorop. Een HSP zoekt doorgaans gemoedsrust en wordt daarbij conflict-vermijdend. Een HSP doet er alles aan om de lieve vrede te bewaren, al betekent het zichzelf onopvallend maken. Er is niets mis met een goed mens zijn, maar wat een onzin om een te goed mens te zijn. Wat een nonsens om andermans wensen altijd op de eerste plaats te zetten. Wat flauw om confrontaties uit de weg te gaan. Dat zie ik nu in. Het gaat hier zelfs niet om goed of fout, sommige mensen houden zich te klein en anderen maken zich te groot. De balans tussen wegkwijnen en pronken is het mogen opvallen zonder bluf. Zoals in die alinea van Kribbe maakte ik van mezelf te weinig uit bekommernis om de andere en werd in die zorg zelf de deurmat. Altijd lief zijn maakt me zeker niet tot beter mens want als ik niet voor mezelf opkom raak ik uiteindelijk verstrikt in gevoelsmoerassen of verdwaald in hersenspinsels die verder typisch lijken voor kleine ego's die zich niet lekker in hun vel voelen omdat geen mens gedijt in de schaduw van een alpha-persoonlijkheid. Mijn bloedhekel aan zwelgen in stoef betekent gewoonweg dat ik zelf te weinig kan pralen met mezelf. Laat je zien en horen, zei mijn laatste werkgever. Arrogant mens, dacht ik toen. Zo opzichtig als jou wil ik niet zijn. Zo overdreven ambitieus en absoluut te opvallend. Waarom ergerde ik mij aan zijn gedrag? Omdat ik het zelf allemaal te weinig ben. Ik val helemaal niet graag op. Bijgevolg zien of horen mensen mij niet. Ik mag mijn stoute schoenen vaker aantrekken. Opstandig zijn of fel worden uit zelfbehoud. Onbeschaamd Nee roepen als iets niet door de beugel kan en stop zeggen als mijn grenzen worden betreden. Want als muurbloempje bereik ik weinig afgezien van lieve, mooie, zoete dingen die amper opvallen in een wereld die draait rondom grootspraak en dikdoenerij. Een scherp oor en luide stem doen het goed hierbuiten en vraagt daarbij nadrukkelijk om mijn ego op te krikken. Verder ben ik het voorbeeld in ingetogen, verdraagzaam, gevoelig en zachtmoedig zijn voor het grote ego hierbuiten. Dat we elkaar mogen bijschaven tot een balans, in niet te klein noch te groot.

Als ik mijn hooggevoelige vrienden voor ogen haal, merk ik op dat al even bescheiden zieltjes al te vaak in please-gedrag over zich heel laten lopen door de ruime voetafdruk van de stoere mens. In hun aangeboren nederigheid niet graag opvallen. Een tikkeltje verlegen introvert zijn. Maakt ze dat tot goed mensen? Ik geloof het niet. Ook voor hen zijn er lessen te leren in assertiviteit. Ze hebben als opdracht het ego opvijzelen om zo het te logge been van de laagsensitieve tendens te verzetten om sterk te vervolgen: "Jij loopt vanaf nu niet meer over mij heen." Hoe mooi het zou zijn als we allemaal gewoon muurbloempjes konden zijn, zo zacht en lief en zoet in een al even lieflijke wereld, daar droom ik soms van. In dit tijdperk hebben we de dualiteit te overstijgen, geloof ik. Zo zit de wereld nu in elkaar. Zoals mannen de vrouw in zichzelf ontwikkelen, hebben vrouwen de man in zichzelf vorm te geven. Zo heeft een alpha-persoon sensitiviteit te ontplooien en een HSP werkt aan een stevige kern. Lang leve die tweevoudigheid die blijft bewegen richting een onverdeeld bestaan. Een bestaan dat zowel sterk als zacht is.

Mademoiselle Marteaux