Het vet etiket.
Is het niet wonderlijk dat de zeer gevoelige mens het makkelijk mikpunt blijft voor een vet etiket?
Kan het zijn dat de zeer gevoelige mens in zijn zachtaardige meegaandheid niet gauw tegenpruttelt?
Als zeer gevoelig mens kreeg ik allerlei indicaties in het uitstel van diagnose door ellenlange wachtlijsten.
Wachtlijsten propvol zeer gevoelige mensen die niet tegenspartelen in de wachtrij voor dat etiket.
Ik kreeg indicaties in ADHD en ASS - autisme met op de kop toe een onverwachte chronische depressie.
Omdat ik als zeer gevoelig mens van nature zachtaardig en meegaand ben, nam ik het best vet etiket aan.
Nu ik als zeer gevoelig mens voor mezelf begin op te komen, heb ik nog steeds weinig moeite met etiketten.
Want als mensen graag mensen categoriseren in passende hokjes kan ik instemmen met de hele reeks.
Ik ben namelijk chronisch chaotisch in mijn hoofd en niet bepaald een spraakwaterval in groot publiek.
Mijn verbale uitdrukkingen komen er soms ongemakkelijk uit en heel flexibel ben ik al helemaal niet.
Prikkelverwerking is nogal een ding en duurt langer dan gemiddeld, daarom ben ik graag veel op mezelf.
Ook van onderprikkeling word ik moe, een saai leven is voor mij het einde en dus trek ik uitspattingen aan.
Eigenlijk vind ik mezelf een vreselijk interessant mens. Ontspannend bij momenten en tegelijk heel intens.
Ik geloof niet dat de norm mij zo interessant of ontspannen vindt. Intens geloof ik enigszins van wel.
De norm is de godganse dag moeiteloos in standje 'AAN' blijven in non-stop socialiserende small-talks.
De norm is acht uur in één trek door presteren in alsmaar denken, doen en netjes op tijd taken afwerken.
De norm is herhalend meedraaien in doodsaaie taken en dat de normaalste zaak van de wereld vinden.
De norm is een mondigheid gelijk strak geprint in lettertype Arial standje 12 op feilloos wit papier.
De norm is een overzichtelijke agenda weken op voorhand dichtgetimmerd in spijkerharde schema's.
Kijk, dit alles ben ik niet. En omdat ik anders ben dan de norm, ben ik een vette persoonlijkheidsstoornis.
Mij best op voorwaarde dat de relatief ongevoelige mens zoals de zeer gevoelige mens een hokje ingaat.
Want eerlijk is eerlijk.
De relatief ongevoelige mens is doorgaans minder zacht en niet zo meegaand om eigen etiket te verzinnen.
Daarom help ik vrijwillig in het bedenken van een vet etiket dat naadloos past bij hun disorders en deficits.
NSS - Non Spontaneous Syndrome of het rationele denken dat totaal geen ruimte laat voor de zoete inval.
CCD - Chronically Uncreative Deviation wil zeggen dat het creatieve doen en denken ver onder nul scoort.
PUS - Permanent Unimaginative Symptom want geef toe, verbeeldingskracht is niks voor het linkerbrein.
AEC - Anti-Empathic Condition die zich behoorlijk lastig kan inleven in de gevoelswereld van de andere.
SID - Severely Intuitive Derailment zonder vertrouwen op het intuïtieve die de weg vanzelf ontvouwt.
GGM - General Gentleness Defectiveness in het ontbreken van zachtaardigheid door eigenbelang eerst.
IMD - Ignorant Mimic Disease het blindelings nabootsen van norm bij gebrek aan persoonlijkheidsvorming.
Het gros van de welvarende intellectuele mens die de norm losjes om zijn vingers draait, past hier min of meer in. Nu dit uitgesproken is voel ik me ineens tevreden in de eigenwijze hokjes van mijn best vet etiket.
Tot slot deze overdenking. Of we blijven categoriseren in hokjes en labelen in vette etiketten. Of we stoppen met hokjes en labels in een nieuwe overtuiging dat ieder mens op zijn of haar manier uniek is zonder dat eigenaardigheden meteen een stoornis betekenen. Als we beseffen dat we in ons verschil aanvullend zijn. Kunnen we dan accepteren dat een linkerbrein en rechterbrein in samenwerking vollediger functioneren? Kunnen we toewerken naar een cultuur die het intellectuele streven verbindt met het gevoel-volle zijn?
Mademoiselle Marteaux